نامه سرگشاده ۵۰ تن از زندانیان سیاسی در تبعید به دبیر کلّ سازمان ملل متحد جهت محکومیت و پیگیری سریع کشتار در کمپ اشرف

دبیر کلّ محترم سازمان ملل متحد جناب بان کی‌ مون

قبل از هر چیز با تاسف باید گفت ، خبر فاجعه ترازدیک در کمپ اشرف از یکسو و نیز عدم اتخاذ تصمیم گیری و نتیجه گیری جدی نسبت به این فاجعه هولناک از سوی سازمان ملل متحد از دیگر سو ، تمامی انسانهای آزاده واقعی‌ و نیز معتقد به حقوق بشری غیر سیاسی را در شوک و ناامیدی فرو برده است .

جناب بان کی‌ مون ، شیوه کشتار فجیع و غیر انسانی‌ نسبت به دهها زن و مرد بی‌ سلاح ایرانی که بصورت دست‌های بسته و تیرهای خلاص بر پیشانی صورت گرفته است را به احتمال زیاد می‌توان به یکی یا هر دو عوامل ذیل مرتبط دانست لذا ما امضا کنندگان این نامه امیدواریم که کمیته اعزامی سازمان ملل متعهد بیش ازهرچیز تحقیقات خویش را بر روی این دو عوامل ذیل متمرکز نماید:

۱- عوامل نظامی – اطلاعاتی سپاه پاسداران در ایران . به اینصورتکه این عوامل ، با نفوذی که در دولت مستبد نوری مالکی در عراق دارند با اطلاع مقامات آن حکومت ، در ابتدا به داخل کمپ اشرف نفوذ کردند و سپس نیز این فاجعه تراژدیک را افریدند و بهترین ادلّه این ادعا نیز میتواند بیانیه رسمی‌ مبتنی‌ بر ستایش و خوشحالی‌ سپاه پاسداران در قتل بی‌رحمانه ساکنان آن کمپ باشد بطوریکه آن نهاد سرکوبگر ولی فقیه در آن بیانیه از آن فاجعه ، بعنوان انتقام تاریخی یاد کرده است.

۲- ماموران عراقی‌ وفادار به نوری مالکی و خامنه‌ای . به اینصورتکه این ماموران با مأموریت پنهانی‌ و غیر قانونی‌ از سوی هر دو رژیم ، دست به چنین فاجعه‌ای زدند و بهترین ادله این ادعا هم این است که رژیم نوری مالکی با ایجاد اشکالات عمدی و بهانه‌های واهی از کمترین ابزار و امکان حفاظتی و امنیتی برای جلوگیری از اعمال خشونت برای ساکنان کمپ اشرف بهره نگرفته است و این در حالیست که دولت عراق مطابق اصول حقوق بین المللی و تفاهم نامه میان سازمان مجاهدین ، دولت عراق ، دولت آمریکا و سازمان ملل متحد، مسئولیت حفاظت از جان و امنیت ساکنین کمپ اشرف را بدون ایجاد هر گونه صحنه سازی و اشکال سازی بر عهده گرفته بود .

جناب بان کی‌ مون ، به واقع باید اذعان نمود اگر مسٔولان محترم سازمان ملل متحد ، زمانی‌ را که رژیم مستبد عراق به تحریک رژیم مستبد ایران ، چندین بار حملات مرگباری را علیه ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی صورت داده بود تنها به محکوم کردن آن رژیم در حد یک کاغذ بسنده نمینمود امروز ما نیز برای چهارمین بار شاهد این جنایت فجیع و تراژدی غمناک نبودیم .

جناب بان کی‌ مون ، باید قبول کنید سازمان ملل متحد اینبار بیش از هر زمان دیگر در معرض آزمون جدی قرار دارد و لذا نمیتواند چون گذشته به یک اطلأعیه بسنده کند . لذا ما امضا کنندگان این نامه ضمن محکوم نمودن این فاجعه دردناک ، انتظار داریم سازمان ملل متحد از طریق مکانیزم‌های مربوط به خود ، به دولت عراق فشار جدی و نیز وافی و کافی‌ وارد سازد تا شرایطی فراهم شود که آن سازمان بتواند با انجام تحقیقات سریع و صریح ، عامل یا عاملان واقعی‌ آن کشتار فجیع را مشخص و به دنیا معرفی نماید

جناب بان کی‌ مون ، در نهایت نیاز است که بدانید ما امضا کنندگان این نامه سرگشاده ، همگی‌ از زندانیان و بازداشت شدگان سیاسی در تبعید با عقاید و افکار مختلف می‌باشیم ولی فارغ از هر نوع مرزبندیهای سیاسی و عقیدتی به امضای نامه ای که حاوی دردها و نظرات مشترک ناشی از جنایات تراژدیک در اشراف میباشد همت گماشتیم با اینکه هیچکدام از ما کمترین وابستگی به سازمان مجاهدین خلق نداشته و نداریم.

با بیشترین و بهترین احترام امضاکنندگان به ترتیب حروف الفبا

هومن ارمندی ، پیام اریند ، سیروس اردشیر زارع زاده ، سعید اوحدی ، رضا (سیروس ) اشرف پور ، احمد باطبی ، مهیستان بختیاری (علی‌ امینی ) ، محسن باپیری ، رامین چاوشی ، ، آرمان چاروستایی ، امیر توکلی ، بابک حشمت ساران ، فرزاد حمیدی ، صبری حسن پور ، عباس خرسندی ، امید دانا ، امیر رضایی ، ایمان رضایی ، درویش رنجبر ، میثم رودکی ، محمد زمانی‌ ، مهرداد سید عسگری ، علی‌ سرمدی ، امیر صحتی ، فرزاد صفائیان ، حسن طالبی ، ماشأالله (رایان ) عباس زاده ، نازنین عسگری ، عیسی علیپور ، ساناز غفوریان ، هوشنگ قاسمی ، شبنم کارگر ، حامد کاووسی ، پیمان کاووسی ، یاسر کریمی‌ ، اکبر لکستانی ، مهرداد لهراسبی ، صبا لطفی‌ ، امیر حسین موحدی ، امین موحدی ، سام محمودی سرابی ، کامران ملک مطیعی ، مازیار میرزایی ، افشین مهاجری نژاد ، مهرداد ماجدی ، هومان موسوی ، یاسان موسوی ، رضا محمّدی ، منوچهر محمّدی ، شیرین نجفی