i
دوستان زندانی و بازداشتی در تبعید ، لطفا در صورت امکان هر چه زودتر برای امضا اقدام کنید چون جان هموطنان و همرزمان شما در خطر است ، یک لحظه خودتان را جای آنان قرار دهید .
مسئولین محترم کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متّحد در ترکیه ،
احتراما ما تعدادی از روزنامه نگاران و کنشگران حقوق بشری و سیاسی زندانی سابق در ایران و ساکن فعلی برون مرزی در آمریکا ، اروپا و کانادا با خبر شدیم که چندین تن از مهاجرین ژورنالیست و سیاسی هموطن ما چون علی کریمی ، سهیلا بیهقی ، یوسف خیر خواهی ، شیلان کریمی ، کی چی براهووی و فرشته ناجی حبیب زاده ، به جهت سالها بلاتکلیفی و یا عدم قبولی پناهندگی از سوی آن سازمان در ترکیه ، بناچار دست به اعتصاب غذای خشک و تر زدند بطوریکه هم اکنون در وضعیت بسیار وخیم و خطرناکی بسر میبرند ، لذا ما امضا کنندگان این نامه به شدت نگران وضعیت تک تک آن هموطنان بوده و از مسئولین محترم آن سازمان استدعا داریم که به خواست به حق آنان توجه جدی و نیز وافی و کافی مبذول نمایند .
ما امضا کنندگان این نامه اگر چه قادر نیستیم از درد و رنجی که تمامی اعتصاب کنندگان غذا که به هنگام کار و زندگی در ایران به آن گرفتار بودند اشاره نمأییم اما برای درک بهتر واقعیات ، تنها به درد و رنج یکی از آن اعتصاب کنندگان غذا بنام فرشته ناجی حبیب زاده که یک روز نامه نگار نسبتا شناخته شده در ایران می‌باشد اشاره می‌کنیم تا باشد که مسئولان به واقع دلسوز آن سازمان تا دیر نشده به خواست درد مندانه این اعتصاب کنندگان غذا پاسخی مثبت و درخور داده باشند .
فرشته ناجی حبیب زاده در سال ۱۳۷۶ در هفته نامه پیک هفته مشغول به کار شد . در ابتدا ، سوژه‌ای که او در نوشتاری خود انتخاب نمود مربوط به دختران فراری در ایران بود ، او پس از آن بود که از سوی عوامل اطلاعات و امنیت رژیم به شدت تهدید شده بود بطوریکه او نیز بناچار برای حفظ جان خویش ، موقتاً دست از کار کشیده بود اما او پس از چندی در هفته نامه شهر آرا ، دگر بار سوژه پیشین را دنبال نمود چرا که او معتقد بود درد دختران فراری ایرانی درد او و همه زنان ایرانی است اما او اینبار هم شدیدتر از گذشته تهدید شده بود چرا که او در شهر آرا ذکر کرده بود بسیاری از دختران ایران را اطلاعات سپاه پاسداران و پسران طبسی با کمک سازمان بهزیستی به کشورهایی چون پاکستان و حوزه خلیج فارس صادر میکنند ، او بخاطر همین افشاگری بود که در سال ۱۳۸۲ برای پروژه مردم شناسی یونسکو در چغا زنبیل دعوت به کار شده بود ، عکسها و فیلمهایی که او در طی دو ماه در این پروژه تهیه نموده بود از سوی رژیم متهم به تهدید و به خطر انداختن امنیت ملی شده بود .
فرشته ناجی حبیب زاده همچنین مدتها در سایت بانوان استانداری ، روزنامه همبستگی و خبر گذاری فارس مشغول به کار شده بود ، اما او در خبرگزاری فارس که از ارگان سپاه پاسداران می‌باشد مورد تجاوز قرار گرفته بود ولی او برای حفظ جان خویش حاضر به افشای این موضوع نشده بود . رژیم برای جلوگیری از افشای این همه اسرار ، او را یکبار به مدت هشت ماه و بار دیگر به مدت یک سال در حبس خانگی نگاه داشته بود بطوریکه پدر و مادر فرشته به خاطر حفظ جان او و نیز رهایی او از حبس خانگی ناچار به همکاری با رژیم شده بودند لذا پس از رهایی از حبس خانگی بود که فرشته از مشهد به تهران رفت و در مؤسسه شکوه پارس به تدریس زبان انگلیسی پرداخت ، همزمان هم بعنوان خبرنگار در خبر گذاری پرس گلف مشغول به کار شد . او در اولین مصاحبه خود در این خبرگزاری با دکتر فریبرز رئیس دانا از او در مورد اقتصاد ایران سوال بعمل آورده بود که رئیس دانا در پاسخ به او گفته بود ما در ایران اصلا اقتصاد نداریم که بیمار باشد و لذا این پاسخ ، تیتر آن خبر گذاری شده بود اما این برای رژیم گران تمام شده بود و به همین جهت با فشار عوامل اطلاعاتی رژیم این خبر پس از چند ساعت به پایین کشیده شد و حتا پس از آن نیز رژیم به این بسنده نکرده و با فشار مضاعف خویش باعث اخراج فرشته از آن خبرگزاری شده بود .
فرشته ناجی حبیب زده ، از آنجا که هم ، در اعتراضات اول اسفند حضور داشت و هم ، همچنان به انتقاد نوشتاری علیه رژیم ولی فقیه مشغول بود لذا او به هنگامی که در منزل دایی خود در تهران بسر می‌برد مأموران لباس شخصی در ۲ شب سه اسفند بود که برای دستگیری او در آن منزل هجوم میبرند اما موفق به دستگیری او نمیشوند چون او زودتر موفق به فرار میشود و پس از یک هفته زندگی پنهانی هم ، از کشور خارج میشود چون او بخوبی می‌دانست که دستگیری او همانا و تجاوز به او همراه با سوزاندن او به مانند ترانه موسوی همانا . لذا سوال اینجاست ! آیا از نظر مسئولین محترم کمیساریا ی عالی پناهندگان سازمان ملل متّحد تجاوز تنها به فرشته کافی نیست بلکه او و دوستان او ، باید به مانند ترانه مساوی به همراه تجاوز سوزانده شوند تا قبول نمائید ؟!
با بهترین و بیشترین احترام
امضا کنندگان نامه به ترتیب حروف الفبا
دوستان زندانی و بازداشتی در تبعید ، لطفا در صورت امکان هر چه زودتر برای امضا اقدام کنید چون جان هموطنان و همرزمان شما در خطر است ، یک لحظه خودتان را جای آنان قرار دهید .
مسئولین محترم کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متّحد در ترکیه ،
احتراما ما تعدادی از روزنامه نگاران و کنشگران حقوق بشری و سیاسی زندانی سابق در ایران و ساکن فعلی برون مرزی در آمریکا ، اروپا و کانادا با خبر شدیم که چندین تن از مهاجرین ژورنالیست و سیاسی هموطن ما چون علی کریمی ، سهیلا بیهقی ، یوسف خیر خواهی ، شیلان کریمی ، کی چی براهووی و فرشته ناجی حبیب زاده ، به جهت سالها بلاتکلیفی و یا عدم قبولی پناهندگی از سوی آن سازمان در ترکیه ، بناچار دست به اعتصاب غذای خشک و تر زدند بطوریکه هم اکنون در وضعیت بسیار وخیم و خطرناکی بسر میبرند ، لذا ما امضا کنندگان این نامه به شدت نگران وضعیت تک تک آن هموطنان بوده و از مسئولین محترم آن سازمان استدعا داریم که به خواست به حق آنان توجه جدی و نیز وافی و کافی مبذول نمایند .
ما امضا کنندگان این نامه اگر چه قادر نیستیم از درد و رنجی که تمامی اعتصاب کنندگان غذا که به هنگام کار و زندگی در ایران به آن گرفتار بودند اشاره نمأییم اما برای درک بهتر واقعیات ، تنها به درد و رنج یکی از آن اعتصاب کنندگان غذا بنام فرشته ناجی حبیب زاده که یک روز نامه نگار نسبتا شناخته شده در ایران می‌باشد اشاره می‌کنیم تا باشد که مسئولان به واقع دلسوز آن سازمان تا دیر نشده به خواست درد مندانه این اعتصاب کنندگان غذا پاسخی مثبت و درخور داده باشند .
فرشته ناجی حبیب زاده در سال ۱۳۷۶ در هفته نامه پیک هفته مشغول به کار شد . در ابتدا ، سوژه‌ای که او در نوشتاری خود انتخاب نمود مربوط به دختران فراری در ایران بود ، او پس از آن بود که از سوی عوامل اطلاعات و امنیت رژیم به شدت تهدید شده بود بطوریکه او نیز بناچار برای حفظ جان خویش ، موقتاً دست از کار کشیده بود اما او پس از چندی در هفته نامه شهر آرا ، دگر بار سوژه پیشین را دنبال نمود چرا که او معتقد بود درد دختران فراری ایرانی درد او و همه زنان ایرانی است اما او اینبار هم شدیدتر از گذشته تهدید شده بود چرا که او در شهر آرا ذکر کرده بود بسیاری از دختران ایران را اطلاعات سپاه پاسداران و پسران طبسی با کمک سازمان بهزیستی به کشورهایی چون پاکستان و حوزه خلیج فارس صادر میکنند ، او بخاطر همین افشاگری بود که در سال ۱۳۸۲ برای پروژه مردم شناسی یونسکو در چغا زنبیل دعوت به کار شده بود ، عکسها و فیلمهایی که او در طی دو ماه در این پروژه تهیه نموده بود از سوی رژیم متهم به تهدید و به خطر انداختن امنیت ملی شده بود .
فرشته ناجی حبیب زاده همچنین مدتها در سایت بانوان استانداری ، روزنامه همبستگی و خبر گذاری فارس مشغول به کار شده بود ، اما او در خبرگزاری فارس که از ارگان سپاه پاسداران می‌باشد مورد تجاوز قرار گرفته بود ولی او برای حفظ جان خویش حاضر به افشای این موضوع نشده بود . رژیم برای جلوگیری از افشای این همه اسرار ، او را یکبار به مدت هشت ماه و بار دیگر به مدت یک سال در حبس خانگی نگاه داشته بود بطوریکه پدر و مادر فرشته به خاطر حفظ جان او و نیز رهایی او از حبس خانگی ناچار به همکاری با رژیم شده بودند لذا پس از رهایی از حبس خانگی بود که فرشته از مشهد به تهران رفت و در مؤسسه شکوه پارس به تدریس زبان انگلیسی پرداخت ، همزمان هم بعنوان خبرنگار در خبر گذاری پرس گلف مشغول به کار شد . او در اولین مصاحبه خود در این خبرگزاری با دکتر فریبرز رئیس دانا از او در مورد اقتصاد ایران سوال بعمل آورده بود که رئیس دانا در پاسخ به او گفته بود ما در ایران اصلا اقتصاد نداریم که بیمار باشد و لذا این پاسخ ، تیتر آن خبر گذاری شده بود اما این برای رژیم گران تمام شده بود و به همین جهت با فشار عوامل اطلاعاتی رژیم این خبر پس از چند ساعت به پایین کشیده شد و حتا پس از آن نیز رژیم به این بسنده نکرده و با فشار مضاعف خویش باعث اخراج فرشته از آن خبرگزاری شده بود .
فرشته ناجی حبیب زده ، از آنجا که هم ، در اعتراضات اول اسفند حضور داشت و هم ، همچنان به انتقاد نوشتاری علیه رژیم ولی فقیه مشغول بود لذا او به هنگامی که در منزل دایی خود در تهران بسر می‌برد مأموران لباس شخصی در ۲ شب سه اسفند بود که برای دستگیری او در آن منزل هجوم میبرند اما موفق به دستگیری او نمیشوند چون او زودتر موفق به فرار میشود و پس از یک هفته زندگی پنهانی هم ، از کشور خارج میشود چون او بخوبی می‌دانست که دستگیری او همانا و تجاوز به او همراه با سوزاندن او به مانند ترانه موسوی همانا . لذا سوال اینجاست ! آیا از نظر مسئولین محترم کمیساریا ی عالی پناهندگان سازمان ملل متّحد تجاوز تنها به فرشته کافی نیست بلکه او و دوستان او ، باید به مانند ترانه مساوی به همراه تجاوز سوزانده شوند تا قبول نمائید ؟!
با بهترین و بیشترین احترام
امضا کنندگان نامه به ترتیب حروف الفبا
